Ja, je leest het goed. Een aantal blogs geleden zei ik nog “wie weet is binnenkort de titel Hoera, ze slaapt in haar eigen bed” en nu is het eindelijk zover.
Sinds vorige week zijn we eigenlijk ineens zonder echt af te spreken dat we wéér zouden slaaptrainen, begonnen met Imaily in haar eigen bed te leggen voor de nacht. Midden in de nacht belandde ze dan wel weer bij ons in bed, omdat ik om 03:00 ’s nachts simpelweg te slaperig ben om haar weer in slaap te krijgen. En geloof me, Imaily kan goed vechten tegen haar slaap, dus dat duurt vaak even.
De eerste keer sliep ze door tot 02:00 uur, daarna 03:00 uur. Ik hoopte de avond erna dat ze dus weer wat langer door zou slapen, maar helaas was ze om 02:00 uur weer bij ons. De ochtend daarna liep ik haar kamer binnen en nog voor ik haar uit d’r bed tilde schrok ik van het feit dat het al licht was buiten. HOERA 05:00 uur!
Vanmorgen was het 07:00 uur. Wel met één keertje weer in slaap sussen, maar we komen ergens. Ik ben trots op mijn kleine meid. En trots op haar moeder. Stiekem was ik er namelijk nog niet 100% klaar voor. Het scheelde niet veel of ik zou huilen tijdens het opbergen van haar co-sleeper. En de eerste nacht heb ik helemaal NIET geslapen totdat ze om 02:00 uur weer wakker werd. Inmiddels val ik prima in slaap en hoeft de monitor van de babyfoon niet naast mijn hoofd te liggen, maar mag hij gewoon op het nachtkastje staan.
#praiseGod!
DNNT
Dione's Blog 