HELP Imaily loopt!
Als ik zou moeten tellen hoevaak ik “Imaily AAAH” heb geroepen de afgelopen paar weken… Heb je even? Of “Imaily pas op”, “Imaily voorzichtig”, “Pas op je hoofd” en “Imaily NEEE”
Tegenwoordig is “NEE” niet pedagogisch verantwoord, maar tegen de tijd dat ik heb bedacht hoe ik het met een omweg duidelijk moet maken, is het al gebeurd. En dan komt toch weer die “AH!” of “NEE niet doen” uit mijn mond.
Nou, mevrouwtje loopt dus sinds een aantal weken. Het lukte haar net en ze wilde al gelijk rennen, springen en dansen. Net zoals haar moeder is Imaily niet heel erg handig. Ze stoot zich erg vaak en helaas is dat arme hoofdje vaak het slachtoffer. Haar opa heeft gelijk een helmpje aangeschaft!
Wat Imaily absoluut niet van haar moeder heeft, is haar pijngrens. Ze kan zo hard vallen of haar hoofd stoten, ze huilt even van de schrik of soms helemaal niet en gaat weer verder met rennen, springen en dansen. Echt een bikkel! Dit meisje ziet ook geen gevaar. Head first van de bank af of een sprintje trekken richten de rand van het bed, het maakt haar niks uit. De pijn valt haar toch wel mee.
De dagen van stilzitten zijn voorbij. Tijdens deze warme dagen zou je denken dat we elke dag in het badje of bij het water zitten, maar ik houd mijn hart vast. Mijn neefje was laatst jarig en vierde zijn feestje in een zwembad. De gedachte van Imaily in een zwembad met al haar nichten en neven gaf me lichtelijk een paniekaanval. Deze hebben we dus maar even overgeslagen. Ik zag haar al achter de kindjes aan (willen) gaan terwijl ze helemaal nog niet zo stabiel is. Ook al denkt zij van wel.
Ondanks de paniek- en bijna hartaanvallen is het wel enorm genieten deze nieuwe fase. Mijn meisje loopt. En heel trots ook! Handje vasthouden bij het oversteken wil ze liever niet. Alleen bij een drempel zoekt ze nog even naar je hand voor steun, maar zodra ze daar overheen is, gooit ze je hand zowat aan de kant. “Ik kan het zelf, mama”.
Ja mop, je kan het zelf. Mama en papa moeten daar nog even aan wennen.
DNNT
Dione's Blog 