Lach, mooie vrouw. Straal, lieve meid.
Het is oké om soms niet oké te zijn.
Maar sta weer op met opgeheven hoofd.
Ga door! Je kan het. Ik geloof in jou.
De afgelopen 2 jaar is een rollercoaster aan emoties geweest.
In het voorjaar van 2018 overleed mijn opa. Ik had niet gedacht, omdat ik zo weinig contact met hem had, dat het zoveel met me zou doen. Hij woonde in Suriname en gelukkig konden mijn zusje, neefje en ik een aantal weken voor zijn overlijden nog tijd met hem doorbrengen. Misschien heeft het daarom zoveel met me gedaan. We hebben hem in zijn laatste weken, en het ging echt heel erg slecht met hem, van heel dichtbij mogen meemaken.
Later dat zelfde jaar bleken twee heel belangrijke mensen in mijn leven te dealen met depressies. Ook dat maakte ik van heel dichtbij mee wat weer leidde tot angst om zelf depressief te worden.
Van een heel diep dal gingen we eind 2018 naar een hele hoge top. Ik was zwanger! Maar dat zwarte gat, zoals ik de depressie omschreef, bleef dichtbij. Het voelde voor mij alsof ik er elk moment in kon vallen. Ik dank God dat het met zowel mij als die twee belangrijke personen nu goed gaat.
Af en toe is het nodig dat ik mezelf eraan herinner hoe sterk ik ben, hoe mooi ik ben en hoe goed ik het doe. Niet op een arrogante manier. Ik heb geweldige mensen om mij heen die mij daar vaak genoeg aan helpen herinneren en die niet bang zijn om mij dat te vertellen. Maar van een ander zijn het “gewoon” woorden als ik er zelf niet in geloof. Ik moet het geloven. En ik moet het over mezelf kunnen zeggen.
Ik prijs God dat Hij mij daar de kracht voor geeft.
DNNT
Dione's Blog 