Ik kwam laatst een meme tegen waar iets stond als “je zal maar jeuk hebben en iemand probeert steeds een speen in je mond te duwen”. Ik voelde me gelijk schuldig. 🙈
Ik heb me van tevoren zo druk gemaakt. “We zullen geen huilbaby krijgen, toch?” En de eerste paar weken was Imaily ook absoluut geen huilbaby. Ze huilde echt alleen wanneer ze honger had.
En toen begonnen de krampjes… Ik wil niet zeggen dat ze vanaf dat moment wel een huilbaby was, maar ze heeft zeker meer gehuild. Huilen is natuurlijk ook een belangrijk communicatiemiddel voor baby’s. Belangrijk, niet fijn! Je kan dan het hele rijtje afgaan. Honger, luier, moe, jeuk…? Ze zeggen dat baby’s niet zomaar huilen.
Nu is Imaily steeds meer aan het brabbelen (volgens haar al praten). Door haar toon en gezichtsuitdrukkingen kun je niet anders dan denken dat ze het ergens niet mee eens is. Helaas kan ze het, ondanks haar gebrabbel, nog steeds vaak flink op een huilen zetten. Ik denk dan maar “je bent vast niet boos, maar je voelt je onbegrepen”.
Dat je dáár weer boos van kan worden, snap ik eigenlijk ook wel.
DNNT
Dione's Blog 